Mijn innerlijke reis

Van een rups naar een vlinder.

Beeld je even een stekelige, zwarte rups in, die in elkaar gekronkeld ligt op een pad, onzeker over zichzelf, over welke kant zij op moet gaan. Wikkend en wegend alle kanten op beweegt, maar niet wetende of dat de goede is. Te onzeker en verlegen om zich te laten horen, zich te laten zien voor wat zij is. Tot zij op een dag de stoute schoenen aantrekt (zie je het voor je, een rups met schoenen?) en met stevige pas aan de wandel gaat omdat zij klaar is met het stilzitten, ellendig voelen, niet weten. Op haar pad komt ze andere rupsen en zelfs vlinders tegen die haar vertellen dat zij ook een vlinder kan worden. “Hoe dan?”, vroeg de zwarte rups aan de vlinder. De vlinder zei dat wanneer de rups meer alleen zal zijn in rust en stilte, in haar eigen cocon, zij daar zal ontdekken wat haar tegenhoudt om een vlinder te worden. Zij zal daar opgelopen trauma’s, blokkades en belemmerende overtuigingen gaan tegenkomen. Wanneer zij die aanpakt en bewuster gaat leven zal zij zich gaan ontpoppen tot een prachtige, vrije vlinder. En zo vervolgde de zwarte rups haar weg, maar niet langer gericht op de buitenwereld, maar gericht naar binnen…

Inmiddels zo’n 10 jaar geleden ging ik, de zwarte, stekelige, onzekere rups voor het eerst naar een coach. Een dame waarmee ik sprak over wat mij bezig hield in het leven, alle drempels en hobbels die ik op mijn pad tegenkwam. Ik was niet echt een makkelijke prater, tenminste als het mijzelf betrof. Sloeg snel dicht, was verlegen en voelde mij vaak onzeker. Het luchtte al op om te praten over wat er in mijn leven gebeurde en waar ik tegen aanliep en samen opzoek te gaan naar een manier om daar mee om te gaan. Ook maakte ik bij haar voor het eerst kennis met spiritualiteit en begon ik met mediteren. Ik merkte dat mij dit rust bracht, een duidelijke koers. Mijn nieuwsgierigheid werd aangewakkerd, ik wilde meer en meer mezelf leren kennen.

Ik volgde een mindfulness cursus om te leren mediteren en meer in het NU te leven. Ik had er namelijk nogal een handje van om te blijven hangen in het verleden en tegelijkertijd bezig te zijn met wat ik nog op de planning had staan. Van het huishouden tot afspraken met vriendinnen en familie, van de één naar de ander, maar geen moment echt genieten van het moment zelf. Telkens onderweg naar meer, beter, groter. Ik was nooit echt tevreden. Ik voelde mij in die tijd ook erg alleen en verzonk in een slachtofferrol. Ik ging er wel lekker op om te blijven hangen en vooral te zien wat anderen anders konden doen, het buiten mijzelf leggen.  Tot ik 4 jaar geleden heel duidelijk voelde dat ik dit niet was. Ik had 3 jaar een relatie maar voelde mij alleen, onzeker, vergeleek mezelf tot vermoeiends aan toe met anderen, kon achterdochtig zijn en jaloers. Ik durfde niet te zeggen wat ik dacht. Kon uren uit het raam staren voor ik iets aankaartte en dan nog liet ik het achterste van mijn tong niet zien. Bang om de confrontatie aan te gaan, bang dat hij zou vertrekken als ik eerlijk en open zou zijn. Dat voelde niet als mijn Ware Zelf. Nee dat voelde naar, angstig en klein. Niet zoals ik mijzelf kende.

Toen ben ik naar een psycholoog gegaan. Ook daar merkte ik dat het delen van mijn (levens)verhaal mij al zoveel inzichten bracht, wat helend werkte. Ik heb daar trauma therapie gehad om blokkades op te lossen. Ik had vastgeroeste overtuigingen waar ik al lang mee rondliep en die mij onzeker maakte, mij weg hield van mijn authentieke ik.

Naast de wekelijkse bezoekjes aan de psycholoog ging ik tegelijkertijd ook naar een lichaamswerker en acupuncturist. Ja, ik pakte het wel gelijk goed aan! Lekker intens in de mallemolen! Bij de lichaamswerker leerde ik om in contact te komen met mijn lichaam. Dat lichaam van mij gaf hele duidelijke signalen af (ik liep krom van de rugpijn) alleen ik pikte ze niet op. Ik kon moeilijk ontspannen, stond altijd op scherp. Met lichaamswerk heb ik onder andere door meditatie geleerd om te ontspannen. Maar ook om stil te staan, naar binnen te keren, te observeren wat er in mijn lichaam gebeurt en te onderzoeken wat die signalen mij willen vertellen. Het was duidelijk dat ik een blokkade had die zich uitte in rugpijn. Dit werd veroorzaakt doordat ik niet goed naar mijn hart luisterde, ik ging over mijn grenzen heen, keer op keer. Deed niet wat mijn hart mij ingaf. Ik had toen al gauw door dat ik mijn relatie moest beëindigen. Wat moeilijk was, want mijn toenmalige vriend was een lieverd, maar ik voelde aan alles dat hij mij niet kon geven wat ik wenste, een verbinding aangaan. Maar hoe gaat dat ook als je niet in verbinding staat met jezelf? Ik waagde de sprong in het diepe. Alleen zijn, echt mezelf leren kennen, zonder vastklampen aan het bekende, controle, veiligheid.

Het zal je niet verbazen, mijn rugpijn was weg toen ik deze keuze gemaakt had. Hoe duidelijk wil je het signaal hebben?  Maar toen was ik er nog niet, een enorme boom met zure appels waar ik doorheen moest bijten. Maar wat een mooi avontuur, met diepe dalen en hoge pieken. Na de therapie bij de psycholoog en het lichaamswerk merkte ik al dusdanige verandering op. Ik voelde mij rustiger, mijn negatieve gedachten werden minder, ik vergeleek mijzelf niet meer met anderen en durfde mij meer en meer uit te spreken.

Steeds voelde ik mij een beetje fijner, meer mezelf. En geniet ik van de speurtocht naar binnen. Ik ging nog met regelmaat naar verschillende (spirituele) leraren. Die gaven mij steeds weer nieuwe mooie inzichten. Ik heb veel geleerd over mijzelf, mijn angsten onder ogen komen en te lijf gaan. Hoe? Door mezelf enorm uit te dagen! Was iets spannend of eng? Dan deed ik het juist! Uit m’n comfortzone, want dat is waar je groeit en dat heb ik zeker ervaren! Ik bouwde het rustig op… telkens een stapje verder. Ik vond het bijvoorbeeld best spannend om te gaan hardlopen of alleen naar de sportschool te gaan, want mensen kijken dan naar je, maar ik deed het! De eerste paar keer was het ongemakkelijk, maar al snel wende het. De volgende stap was alleen ergens koffie drinken, een cursus volgen en weer op dansles gaan.

Zo kwam ik ook op mijn passie voor het surfen. Al jaren had ik de wens om eens te surfen. En daar ging ik, in 2017 voor het eerst op surfvakantie naar Portugal, alleen, spannend maar wat een goede zet! Weer zoveel over mijzelf geleerd, nieuwe mensen leren kennen en mijn liefde voor surfen ontwikkeld. Dat vroeg naar meer! Mijn wens om 2 maanden te gaan surfen in Indonesië was al snel gecreëerd. Om in totale overgave te zijn, geen plan, alleen mijn surfplank (die ik toen nog niet had) en ik. Ik ben in september 2019 gegaan, heerlijk was het! Op Mawun Beach in Lombok viel alles op zijn plek. Wat een intens gevoel van acceptatie, kalmte, vertrouwen, plezier en gelukzaligheid ervaarde ik daar. Helemaal één met mezelf en de omgeving. Geen schaamte, geen negatieve gedachten. Alleen maar intense liefde voor mezelf, de omgeving, het moment. Toen realiseerde ik mij ‘Ja, dit is wat je wilt voelen, dit is wat je wilt zijn’. Dit is wat ik anderen ook zó onwijs gun. Hoe mooi zou het zijn als ik anderen mag ondersteunen bij hun innerlijke reis?

Ik googelde ‘coachopleiding spiritualiteit’ terwijl ik aan m’n ontbijt in Lombok zat en kwam terecht bij de Transformatief coach opleiding van Robert Bridgeman, wat exact aansloot bij mijn intentie. Ik melde mij aan en 4 maanden later was at.Mawun coaching een feit!

Inmiddels weer wat (spirituele) coaches, leraren en boeken verder… (want hey die ontwikkeling stopt nooit en als je mij AAN zet dan ga ik niet zomaar meer uit.) heb ik meer inzicht gekregen in mijn (hoog)sensitiviteit en hoe deze te managen. En hebben de negatieve gedachten over mijzelf steeds meer plaats gemaakt voor positieve gedachten. Tuurlijk heb ook ik nog een tetterend stemmetje die van alles van mij vindt, vooral dat ik meer, groter, beter moet. Dat stemmetje zal er altijd zijn, omdat hij mij wil beschermen. Maar het verschil is dat ik duidelijk heb dat dit mijn ego is, dat dit niet mijn Ware Zelf is. Ik kan hem vriendelijk verzoeken even zijn klep te houden. En mijzelf af te vragen wil ik een keuze maken vanuit angst of vanuit liefde? Ook al jaagt de keuze vanuit liefde mij veel angst aan… vind ik het rete spannend. Ik durf keuzes te maken! Ik durf ergens volledig voor te gaan! En al pakt het anders uit dan gehoopt, whatever, het was een mooie ervaring en ik kan trots zijn dat ik het wel heb gedaan!

En ja ik word soms nog uit balans gebracht, heb negatieve gedachten of ben volledig overprikkeld waardoor de energie niet lekker flowt. Maar inmiddels is er wel een stevige basis van (zelf)vertrouwen, kalmte, liefde en compassie. En heb ik zoveel fijne tools geleerd om mezelf weer met volle energie op het pad te krijgen dat die onbalans nooit langer duurt dan een dag of twee. Er is nu een duidelijke liefdevolle stem, een helder weten, een connectie met mijn Ware Zelf die mij vertelt welke kant ik op mag gaan. Als ik daar naar luister, ga ik al vliegend, vol energie door het leven. Van een onzekere, zwarte, stekelige rups ben ik ontpopt naar een zelfverzekerde, vrije vlinder die wil blijven groeien en vliegen.

Ik gun iedereen dit fijne gevoel van bij jezelf thuiskomen, totaal op je gemak zijn bij en met jezelf en alle leuke uitdagingen op je pad aangaan vanuit liefde en vertrouwen. Leven vanuit je authentieke zelf.

De combinatie van én praten én doen heeft mij gebracht tot waar ik nu ben en komt allen samen in mijn werk als Transformatie coach en psycho sociaal therapeut.

Ik ben dankbaar en blij dat ik als coach mee mag lopen tijdens de innerlijke reis van mijn cliënten. Dat ik ze mag ondersteunen en faciliteren om te transformeren van rups naar vlinder. Wat een prachtig avontuur is dat!

Liefs, Marijke